ฮาเซงาวะ โคตะ โตมาโดยคุณยายเลี้ยง เขาได้ของขวัญจากคุณยายเป็นตุ๊กตาปอมปอมปุรินและชอบมันมาก จึงอุ้มมันติดตัวไปไหนมาไหนด้วยตลอด แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อนวัยเดียวกันว่าให้เขาว่าเป็นเด็กผู้ชายไม่สมควรเล่นตุ๊กตา โคตะอายมากจึงเลิกอุ้มปอมปอมปุริน และเริ่มห่างเหินกับคุณยาย
พอโตจนถึงชั้นมอต้น โคตะก็ไม่ได้แวะเวียนไปหาคุณยายอีก เขาพยายามหาจังหวะเข้าไปขอโทษคุณยายที่เขาทำตัวห่างเหิน แต่ก็เขินจนผัดวันมาเรื่อย ๆ แล้วสุดท้ายเรื่องนี้ก็ติดค้างในใจเขาไปตลอด เมื่อคุณยายเสียชีวิตโดยโคตะยังไม่ได้ขอโทษ
พอถึงมอปลาย โคตะก็ได้เจอเพื่อนผู้ชายที่ชื่นชอบคาแรคเตอร์ของซานริโอ้ และไม่เขินอายที่จะเปิดเผยว่าตัวเองใช้ของใช้น่ารักกุ๊กกิ๊ก จนโคตะยอมรับตัวเอง และค่อย ๆ สนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้ในที่สุด
เห็นเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับซานริโอ้ หลายคนคงมองว่าเรื่องนี้คงน่ารักสดใส ขายความคอมเมดี้มุ้งมิ้ง ทีแรกผมก็คิดอย่างนั้นครับ อยากหาอนิเมะเนื้อหาเบาสบายดูคลายเครียด แต่กลายเป็นว่าเรื่องนี้เป็นแนวดราม่า สะท้อนปัญหาของวัยรุ่น ทั้งประเด็นการค้นหาตัวเอง การยอมรับตัวเอง ปัญหาทางบ้านต่าง ๆ
ประเด็นหลักที่อนิเมะเรื่องนี้นำเสนอคือการยอมรับตัวเอง โดยโคตะนั้นชอบตัวละครปอมปอมปุรินมาก แต่สังคมบอกว่าเขาเป็นผู้ชายและโตเกินกว่าจะใช้ของน่ารักกุ๊กกิ๊ก โคตะพยายามเบนความคิดตัวเองไปทางเดียวกับสังคม แต่เขาก็ไม่มีความสุข ต้องอาศัยเวลาและความกล้าหาญ กว่าเขาจะยอมรับตัวเองและมีความสุขไปกับสิ่งที่ชอบได้
นอกจากนี้ยังนำเสนอประเด็นน่าสนใจอื่น ๆ อีก ทั้งหนุ่มนักกีฬาที่ชอบฉายเดี่ยว ไม่ยอมเล่นเป็นทีมกับเพื่อน ๆ จนถูกมองว่าเป็นตัวปัญหา หรือหนุ่มประธานนักเรียนที่ติดความสมบูรณ์แบบ ไม่ไว้ใจแบ่งงานให้คนอื่นทำ แล้วสะสางงานเองจนสภาพร่างกายย่ำแย่
เรื่องนี้สะท้อนปัญหาของวัยรุ่นได้ดี ช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อที่ถ้าหลงผิดก็กลับมายาก แต่ถ้ามีสิ่งดี ๆ ยึดเหนี่ยว อนาคตข้างหน้าก็สดใส สิ่งสำคัญของคนวัยนี้คือครอบครัวที่เขาใจและสนับสนุน และแก๊งเพื่อนที่มีความสนใจในเรื่องเดียวกัน ชวนกันทำเรื่องดี ๆ
Sanrio Boys เป็นอนิเมะแนวดราม่าที่ดูสนุก ปัญหาของแต่ละตัวละครน่าติดตามว่ามีเบื้องหลังเกินจากอะไร จะคลี่คลายไปทางไหน ดูไปแล้วหลงรักตัวละคร แอบให้กำลังใจน้อง ๆ ไปด้วย แอบบอกหน่อยว่ามีกลิ่นอายความเป็นวายอยู่หน่อย ๆ ผมดูแบบซับไทยที่ bilibili ความยาว 12 ตอนจบ ใครสนใจหาดูได้ครับ
